3.07.2557
ค้นหาแรงบันดาลใจ : 3.40 นาทีจะเปลี่ยนชีวิตคุณ
วันที่เรากลับเป็นจุดเปลี่ยนของเรา ซึ่งวันนั้นแม่รู้สึกมีลางไม่ดี ปั่นจักรยานมาหยอดตู้โทรศัพท์ถามคนขับรถอยู่เรื่อยๆว่า จะถึงหรือยัง ถึงกี่โมง เกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุ เมื่อแม่ขับมอเตอร์ไซต์จะมารับลูกในเมือง ระหว่างนั้นถูกมอเตอร์ไซต์ชน ขาตั้งรถปักลงไปในน่อง ลากไปตามแรงเหวี่ยงของรถ ไม่รู้ว่าแม่เจ็บไหม แต่ปากของแม่พยายยามบอกว่า ลูกจะมาแล้ว ลูกจะมาถึงแล้ว จนมีคนส่งโรงพยาบาล
ขณะที่ตนมาถึง เมื่อเห็นว่าคนที่มารับไม่ใช่แม่ จึงโกรธมาก จนกระทั่งมารู้ภายหลังที่รพ.ว่าแม่ถูกรถชน แม่พยายามไม่หลับ ยอมทนเจ็บในพิษบาดแผล เพราะกลัวว่าจะไม่ได้เจอหน้าลูกอีก
แม่บอกว่าแม่ขอโทษที่แม่ไม่ได้ไปรับ ขอโทษที่แม่เป็นแบบนี้ ขอโทษที่จบป.4 แม่ไม่มีอะไรให้เลย แต่ลูกไม่ต้องขอโทษอะไรเลย ของขวัญของแม่ก็คือตัวลูก และชีวิตลูก ไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้วนอกจากตัวลูก
ขอขอบคุณ คุณเบส อรพิมพ์ รักษาผล
